Απειλή

Απεικόνιση της εμπειριας του αντικαταφυγίου. Video.
..............................................................................................................
Interpretation of the experience of the anti-shelter. Video.

Εγκατάσταση

Μηχανικά μέρη της εγκατάστασης-σχεδιάγραμμα κατασκευής.

Αντί απειλής

Αντι-καταφύγιο σε χρήση

Μοντέλο λεπτομέρειας αντι-καταφυγίου. Εδώ φαίνεται το σημείο όπου επιτυγχάνεται η διεπαφή με τον χρήστη.

Model of the anti-shelter showing the point where the interaction with the user occurs.


















.

"Anti-katafigio and the city"

Animation

Animation της κατασκευής και της εμπειρίας του αντι-καταφυγίου

Απειλή

Καθώς διέρχεται το σώμα μέσα από το αντι-καταφύγιο, στο χέρι του χρήστη ψεκάζεται μια σταγόνα μελάνης, εισβάλοντας με αυτόν τον τρόπο στο σώμα του, ξεπερνώντας τα φυσικά του όρια και λειτουργώντας συνεπώς σαν μια αόριστη απειλή. Ο χρήστης βγαίνοντας από το αντικαταφύγιο έχει σαν ανάμνηση της βίαιης αυτής εμπειρίας το σημάδι απο τη σταγόνα από μελάνι επάνω στο χέρι του. Το σημάδι αυτό ανάλογα με την θέση που έχει το χέρι του εκάστοτε χρήστη δημιουργεί διάφορα τυχαία σχήματα.

To μελάνι βγαίνει από πέντε ψεκαστήρες που βρίσκονται κατα μήκος του χεριού του χρήστη. Ένας από τους πέντε ψεκάζει κάθε φορα τον χρήστη (το ποιός θα είναι αυτός θα αποφασίζεται με βάση έναν αλγόριθμο που θα εξασφαλίζει την τυχαιότητα της επιλογής). Στην συνέχεια αυτό καταγράφεται και στο τέλος της εβδομάδας από το σύνολο των συντεταγμένων των σημείων που ψεκάστηκαν θα προκύπτει μια τεθλασμένη γραμμή. Στην συνέχεια τοποθετείται πάνω στον χάρτη της Αθήνας και το τέλος της ορίζει τη θέση του επόμενου αντικαταφυγίου, το οποίο και τοποθετείται εκεί ανεξάρτητα αν σε αυτή τη θέση βρισκεται καποιο εμποδιο, δρομος κτλ.
Την επόμενη εβδομάδα μέσα από την ίδια διαδικασία που θα ακολουθείται στα δύο υπάρχοντα αντι-καταφύγια θα προκύπτουν άλλα δύο αντι-καταφύγια κτλ. Έτσι οι ίδιες οι εγκαταστάσεις "αναπαράγονται", σχεδόν με τον τρόπο που αναπαράγονται οι μονοκύτταροι οργανισμοί και δημιουργούν ένα δίκτυο πάνω στην υπάρχουσα πόλη του οποίο τα όρια δεν θα ταυτίζονται με τα όρια της πόλης αλλά θα μπορεί να αναπτύσσεται και εκτός αυτής.
....................................................................................................................................................................................................
As a user passes through the anti-shelter, a drop of ink is sprayed on their hand, attacking in this way on their body, exceeding their natural limits and functioning consequently as a vague threat. When they are coming out from anti-shelter they have as a reminder of this violent experience the mark from the drop of ink on their hand. This mark, depending on the place that had the hand of each user during the process, creates various accidental shapes.

The ink comes out from five sprinklers that are placed along the hand of the user. One of the five sprays each time the user (which one each time will be decided by an algorithm that will ensure that the choice is random). Then this is recorded and at the end of each week, a line will be drawn from the total of coordinates of points that were sprayed during this period of time. Afterwards this line is placed on the map of Athens and the end point is the point that the next anti-shelter structure will be placed in the city. The next week, through the same process, two new anti-shelters will be placed in the city etc. So, the installations create offsprings, almost in the way the mononuclear organisms are reproduced and thus create a network in the existing city. The network's limits will not be identified with the limits of the city but might be also developed beyond those limits.

Μορφή

Kαταλήξαμε στην κατασκευή μιας εγκατάστασης που θα τοποθετείται σε ένα σημείο της πόλης. Ο χρήστης περνάει μέσα από αυτή την κατασκευή, και δέχεται ένα έντονο ερέθισμα, σχεδόν βίαιο που στόχο του έχει να υπενθυμίσει. Μέσω του σοκ που προκαλεί, υπενθυμίζεται στον χρήστη η ύπαρξη της απειλής γύρω του. Δεν συγκεκριμενοποιείται το ποια απειλή είναι αυτή, αλλα αφήνεται στην κρίση του χρήστη να αποφασίσει, όπως αναλύσαμε πιο πριν.
Το αντι-καταφύγιο έχει σχήμα σταυρού. Δηλαδή είναι ένα πέρασμα από το οποίο πρέπει να περάσει ο άνθρωπος με τα χέρια σε έκταση, δημιουργώντας ένα αίσθημα άγχους και ανασφάλειας καθώς δεν βρισκονται τα κύρια αμυντικά του μέρη (τα χέρια του) κοντά στον κορμό του σώματος. Επιπλέον, με τα χέρια σε έκταση διαταράσσεται και ο μηχανισμός που διατηρεί σε ισορροπία το ανθρώπινο σώμα.
.........................................................................................................................................................................................................
We have decided the construction of an installation that will be placed in the city. The user passes through this structure, and he experiences an intense stimulus, almost violent. The objective of this action is to make the user, via the shock that causes to him, aware of the existence of a threat around him. It is not a particular threat. The user decides what kind of threat he felt. The anti-shelter has the shape of a cross. So, it is a passage, the person should pass with the hands in extent from, creating a stress and insecure feeling because his main defensive parts (his hands) are not near the main body. Also, with the hands in extent, the whole mechanism that maintains in balance the human body is disturbed.

Σκέψεις

Ως τρόπο αλληλεπίδρασης της εγκατάστασης με το ανθρώπινο σώμα, χρησιμοποιούμε το ανθρώπινο χέρι. Εξάρουμε το συγκεκριμένο μέλος και όργανο σαν βασικό όργανο επιβίωσης, επικοινωνίας και αυτο που έπαιξε και σημαντικό ρόλο στην εξελικτική πορεία του είδους μας, αφού είναι αυτό που προκάλεσε την ανάπτυξη του εγκεφάλου μας. Μιλώντας για την επικοινωνία, αναφερόμαστε στις πολλαπλές ικανότητες του χεριού μας να επικοινωνεί με χειρονομίες, κινήσεις στον χώρο, να προκαλεί ή να δέχεται βία κτλ.
.........................................................................................................................................................................................................
As way of interaction of installation with the human body, we use the human hand. We emphasize this particular member of the body as it is the main survival and communication tool and it played an important role in the development of our species according to the darwinian theory. Our hand is capable of communicating through gestures, writing or by causing or accepting violence.

Αντι-καταφύγιο

Δεν μας ενδιαφέρει η κατασκευή ενός καταφυγίου-χώρου προστασίας, αλλα μάλλον η κατασκευή ενός αντι-καταφυγίου. Πιο αναλυτικά, η δημιουργία ενός χώρου ή ενός πεδίου γενικότερα στο οποίο ο χρήστης θα βιώνει με διάφορους αναπαραστατικούς τρόπους την έννοια της απειλής. Το αντι-καταφύγιο προσπαθεί να αποτελέσει μια προσομοίωση της κοινωνίας. Λειτουργεί έτσι ώστε να υπενθυμίζει στον δέκτη την ύπαρξη της απειλής, είτε αυτός την αντιλαμβάνεται είτε όχι. Δημιουργεί ερεθίσματα τα οποία επεξεργάζεται ο καθένας μόνος του και καταλήγει στα δικά του συμπεράσματα σχετικά με την ύπαρξη ή όχι της απειλής στη σημερινή κοινωνία. Δηλαδή, όπως στα έργα του Μπρεχτ, αναγνωρίζουμε την ύπαρξη ενός προβλήματος, αναπαράγουμε το πρόβλημα αυτό στον χρήστη, και αφήνουμε ελεύθερο τον χρήστη να κρίνει.

.........................................................................................................................................................................................................
We are not interested in the construction of a shelter as a space of protection, rather the construction of an anti-shelter. More detailed, the creation of a space or a field generally where the user experiences with various ways of representation the significance of threat. We are trying to make the anti-shelter as a simulation of the society. The way it works, reminds the receptor the existence of threat, either they realize this or not. Each one has his/her own opinion about the existence of the threat to the current society, because of the “attack” they have accepted from the anti-shelter. As in the work of Bertolt Brecht, we recognize the existence of a problem, we interpret this problem, and we let the user to judge on his own.

Καταφύγιο | Χώρος προστασίας;

Αρχίζοντας να απαντάμε στα ερωτήματα που έχουμε θέσει, στόχος μας είναι να εντοπίσουμε από τι χρειαζόμαστε προστασία και συνεπώς την δημιουργία καταφυγίου.
Θεωρούμε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος δέχεται διάφορες απειλές μέσα στην κοινωνία και είτε τις καταλαβαίνει είτε όχι. Κατεστημένα, ιδεοληψίες, δόγματα,προκατηλειμένες απόψεις κτλ δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για να απειλούνται άνθρωποι και κοινωνικές ομάδες. Αυτη η απειλή και η βία είτε γίνεται αισθητη είτε όχι. Η αδυναμία μας στο να εντοπίσουμε και να συνειδητοποιήσουμε μια απειλή έχει να κάνει με το ότι αυτή η απειλή είναι υπόγεια και όχι εύκολα αισθητή αλλα και με το ότι μπορει και να μην μας αφορα. Συγκεκριμένες κοινωνικές και ιδεολογικές απειλές αφορούν σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και αν δεν ανήκουμε σε αυτές τότε μας είναι ακόμα πιο δύσκολο να τις διακρίνουμε.

.........................................................................................................................................................................................................
As we are trying to answer in the questions that we have placed, our objective is to define what we need protection from and then the creation of a shelter adequate for this threat.
We consider that the modern person accepts various threats in the society he lives, sometimes he can realize them and sometimes not. Fixations, doctrines, prejudiced opinions create the suitable conditions for persons and social groups to be threatened. This threat and violence either become visible or not. Our weakness in finding and realising a threat is a result that this threat is “underground” and not easily perceptible but also it may not be in our concern. Concrete social and ideological threats concern in specific social groups. If we do not belong to them, it is more difficult to realize their existence.

Σώμα|Αναφορές

Μερικές εικόνες από το έργο της Marina Abramović που βρίσκουμε ότι έχουν σχέση με το ανθρώπινο σώμα και τα όριά του ενώ μερικά διαπραγματεύονται ίσως και με την έννοια του καταφυγίου.

.........................................................................................................................................................................................................
Here are some photos from the works of Marina Abramović where there is reference to the human body and its limits as well as the notion of the shelter.



Όλες οι εικονες είναι από τον δικτυακό τόπο SKNY.com

Πρώτες Μελέτες του Ανθρώπινου Σώματος | Όριο

Ένα από τα πρώτα ερωτήματα που θέλαμε να απαντήσουμε ήταν το ερώτημα σχετικά με το ποιά ειναι τα όρια του σώματος μας.

Τα όρια του ανθρώπινου σώματος είναι τα φυσικά του όρια, δηλαδή το δέρμα, ή κάποια άλλα;

Στις σύγχρονες κοινωνίες θεωρείται σχεδόν αδιανόητο το να υπάρχουμε σε δημόσιους χώρους ή γενικότερα σε κοινή θέα χωρίς τα ρούχα μας. Το όριο του σώματός μας μέσα στον δημόσιο χώρο πάυει να είναι το δέρμα μας και είναι τα ρούχα μας.
Τελεύταία παρατηρούμε οτί τα όρια που θέτουμε οι ίδιοι γύρω από τους εαυτούς μας ενώ βρισκόμαστε στον δημόσιο χώρο ξεπερνάνε τα ίδια μας τα ρούχα. Χρησιμοποιώντας ένα iPod, για παράδειγμα, δημιουργούμε τον δικό μας ιδιωτικό χώρο μέσα στον δημόσιο. Θέτουμε εκ νέου τα όρια της περιοχής μας, τα όρια του σώματός μας. Δεν επιτρέπουμε στους άλλους να επικοινωνήσουν μαζί μας, να εισβάλουν στον "ιδιωτικό" μας χώρο, να περάσουν το όριό μας.
Ταυτόχρονα, χρησιμοποιώντας ένα κινητό τηλέφωνο σε ένα δημόσιο χώρο όπως για παράδειγμα το μετρό, δεν αποφεύγουμε την παρακολούθηση της συνομιλίας μας από τον γύρω κόσμο. Έτσι, βάζουμε τον περιγυρώ μας στον προσωρινά ιδιωτικό μας χώρο με το να μοιραζομαστε προσωπικές μας πληροφορίες μαζί τους.
Επιπλέον, στην σύγχρονη διαδικτυακή πραγματικότητα, τα όρια του εαυτού μας επεκτείνονται όσο εμείς θέλουμε. Από την δημιουργία ενός απλού profile στο myspace έως την δημιουργία ενός εντελώς καινούριου εαυτού στο second life όλα αυτά είναι μεταβολή των ορίων του σώματός μας.

Ακόμα και με αυτά τα λίγα και πρόχειρα παραδείγματα βλέπουμε τελικά ότι τα όρια του σώματος μας είναι μεταβλητά και κυρίως όχι ξεκάθαρα.

Δεδομένα

Αρχικα, πριν μπορέσουμε να καταλήξουμε σε μια μορφή, κρίναμε αναγκαίο να απαντήσουμε σε βασικά κατα την γνώμη μας ερωτήματα που θα μας οδηγήσουν στο τελικό αποτέλεσμα. Τα ερωτήματα αυτα είναι :

• Ποιό είναι το καταφύγιο;
• Ποιον προστατεύει το καταφύγιο;
• Από τι προστατεύει το καταφύγιο;

όπως επίσης και ερωτήματα σχετικά με το σώμα που θα φιλοξενήσει το καταφύγιο:

• Ποιά είναι τα όρια του ανθρώπινου σώματος;
• Ποιά μέρη του σώματος χρειάζονται καταφύγιο αν όχι ολόκληρο το σώμα;

και τελικά το ποιο σημαντικό ερώτημα:


Γιατί να κατασκευάσουμε ένα καταφύγιο;Ποιός ο σκοπός μας;